Tworzenie tablicy

Tablica podana do eksperymentów została wygenerowana przez ręczne sklasyfikowanie przez eksperta plam na zdjęciach tarczy słonecznej zarejestrowanych między Wrześniem a Listopadem 2001 roku. Łącznie przeanalizowanych zostało 89 zdjęć. Klasyfikacja dokonana na podstawie przejrzenia tych zdjęć wykorzystującej metody analizy obrazów cyfrowych została skonfrontowana ze znanymi klasyfikacjami dokonanymi przez inne zespoły astronomów. Do analizy używane były zdjęcia satelity SOHO [2] i odpowiadające im schematy występowania plam (ARMap) z Uniwersytetu Hawajskiego (patrz Rysunek ).

Rysunek: Dopasowywanie. Po lewej: Active Region Map (ARMap) - schemat regionów aktywnych na Słońcu z zaznaczonymi sklasyfikowanymi plamami. Po prawej: Plamy zidentyfikowane przez program do obróbki obrazów.

Odręczny proces klasyfikacji składał się (dla każdego z obrazów) z następujących kroków:

1. Dopasowanie czasu - ARMap są sporządzane w innych interwałach czasowych niż zdjęcia z SOHO. Trzeba było dokonać dopasowań.
2. Dopasowanie regionów - znajdowanie odpowiedniości między ARMap a zidentyfikowanymi regionami z występującymi plamami.
3. Wybór plam w konsultacji z ARMap.
4. Przypisanie klas. Wszystkie plamy należące do tego samego regionu w ARMap są klasyfikowane zgodnie z wartością przypisaną temu regionowi.

Okazało się, że ze względu na różnice w rozdzielczości oraz sposobie mierzenia rozmiarów punktów dochodziło do rozbieżnych i niejednoznacznych klasyfikacji. Najczęściej miało to miejsce w przypadku gdy grupy typu B lub C były klasyfikowane jako H. Wynikało to z faktu, że w pewnych grupach typu B i C tylko jeden z dwu biegunów jest dużą plamą, a reszta plam jest bardzo mała, zbyt mała by być wykryta przez niektóre obserwatoria. Jest wszakże bardzo niewskazane klasyfikowanie takich grup jako H, gdyż typ H zwykle zawiera pojedynczą, znacznych rozmiarów plamę.

Dlatego plamy z takich grup oznaczano jako H tylko gdy przekraczały pewien rozmiar. Dodatkowy problem stanowi położenie grupy na tarczy słonecznej. Grupy będące na brzegu tarczy, ze względu na krzywiznę sfery słonecznej, wydają się obserwatorom mniejsze i bardziej skupione. W szczególności wielka grupa typu F, której część skryła się już za krzywizną horyzontu może zostać mylnie rozpoznana jako typ B lub C. Ma schemacie ARMap ta grupa nadal będzie klasyfikowana jako F. Tego typu przypadki były zatem eliminowane z danych. Ostatecznie dokonano klasyfikacji ręcznej 2732 plam, z których 143 odrzucono z powodu niemożności określenia jednoznacznej decyzji. W rezultacie do eksperymetu używać możemy 2589 obiektów.