Tworzenie oprogramowania potrafiącego wykorzystać do maksimum możliwości sprzętowego zrównoleglania obliczeń przez współczesne procesory to wyzwanie, 
z którym coraz częściej muszą mierzyć się programiści. Wszystkim zależy aby aplikacje wykonywały wiele zadań jednocześnie i posiadały nieblokujący się interfejs. 
Niestety realizowanie dostępu do wspólnych zasobów przez wiele z tych zadań wiąże się z koniecznością programowania skomplikowanych mechanizmów synchronizacyjnych. 
W szczególności utrudnia to utrzymanie czytelnego kodu. W omawianej przeze mnie pracy zostały opisane nowe sposoby na zapewnianie zadaniom dostępu do współdzielonych danych. 
Bazują one nie tylko na wzajemnym wykluczaniu, lecz także na replikacji danych i automatycznym (deterministycznym) rozwiązywaniu konfliktów, na wzór popularnych 
systemów kontroli wersji.

Rozwiązania te i przygotowana przez autora pracy ich działająca implementacja, zostaną dokładniej przedstawione na prezentacji.