MSUI.JiPP – Programowanie Obiektowe (27.II.2003)
Drugi program zaliczeniowy ze Smalltalka
wersja 1.01
Wstęp
W grze w tysiąca bierze udział 3 graczy. Gracze grają talią składającą
się z 24 kart: 9-tki, walety, damy, króle, dziesiątki i asy (karty
podano wg rosnącej siły, tzn. as bije wszystkie inne karty tego samego
koloru, dziesiątka wszystkie inne karty poza asem itp.). Gra składa
się z kolejek i toczy się aż do zdobycia przez (co najmniej) jednego z
graczy 1000 lub więcej punktów (stąd nazwa). Wygrywa ten gracz, który
w momencie zakończenia gry ma najwięcej punktów. Każda kolejka składa
się z:
1. Potasowania i rozdania kart.
2. Licytacji.
3. Rozgrywki.
Na początku każdej kolejki jeden z graczy tasuje i rozdaje karty.
Karty rozdawane są następująco: każdy z graczy dostaje po 7 kart, 3
karty zostają (zakryte) na stole.
Podczas licytacji gracze kolejno deklarują, ile oczek podejmują się
zdobyć podczas rozgrywki (ugrać) lub pasują (oczywiście należy podawać
większe liczby oczek niż poprzedni gracz). Licytację wygrywa ten z
graczy, który zalicytuje największą liczbę oczek. Licytacja kończy się
po dwu kolejnych pasach. W każdej kolejce jeden wybrany gracz musi
zacząć licytowanie od 100 oczek (niezależnie od tego, czy ma
odpowiednio silne karty). Dzięki temu zawsze jest określony zwycięzca
licytacji. Zwycięzca licytacji bierze trzy karty leżące na stole,
następnie daje po jednej karcie (nie koniecznie z tych trzech ze
stołu) obu partnerom. Każda karta ma określoną liczbę oczek. Ponadto,
jeśli gracz ma króla i damę tego samego koloru (co nazywa się w tej
grze meldunkiem), może w czasie rozgrywki wychodząc w jedną z tych
kart (ale tylko wychodząc, a nie dokładając do karty wychodzącego)
zgłosić meldunek, za co dostaje dodatkowe punkty (100 za kiery, 80 za
kara, 60 za trefle i 40 za piki). Zatem gracz może mieć meldunek i nie
dostać za niego w czasie rozgrywki punktów, jeśli nie uda mu się
zgłosić tego meldunku – bardzo częsta sytuacja, gdy inny gracz ma np.
asa i dziesiątkę w kolorze meldunku.
Po licytacji gracz który ją wygrał, bierze 3 karty ze stołu, a potem
rozdaje po jednej swojej karcie (nie muszą to być karty wzięte ze
stołu) pozostałym dwóm graczom. Następnie wychodzi w dowolną kartę.
Pozostali gracze dokładają po jednej karcie (trzeba dokładać do
koloru, jeśli się nie ma, to trzeba zagrywać w atu, jeśli i atu się
nie ma, to można dołożyć cokolwiek). Ten kto położył najwyższą kartę,
zbiera wszystkie trzy karty (lewę) i sam wychodzi w dowolną ze swoich
kart. Cała rozgrywka składa się z 8 takich zagrań. Gracz wychodzący
może (o ile ma damę i króla w tym samym kolorze) zgłosić meldunek,
musi wówczas wyjść w damę lub króla meldunku. Kolor zgłoszony w
meldunku staje się kolorem atutowym (na początku rozgrywki nie ma atu,
nowy kolor atu zastępuje stary). Nie ma znaczenia kto wziął lewę przy
zgłaszaniu meldunku. Nowe atu obowiązuje od momentu zgłoszenia
meldunku. Karta koloru atu bije wszystkie karty innych kolorów (ale
nie można dokładać karty w kolorze atu dopóki ma się karty w tym
kolorze, w który wyszedł gracz kładący pierwszą (z trzech) kartę
pojedynczego zagrania).
Wartości (liczby oczek) poszczególnych kart są następujące: A-11, 10-
10, K-4, D-3, W-2, 9-0. Po zakończeniu rozgrywki każdy gracz sumuje
wartości wszystkich wziętych przez siebie kart oraz zgłoszone przez
siebie meldunki. Gracz który wygrał licytację dopisuje sobie
zalicytowaną liczbę punktów (o ile zdobył tyle co zalicytował lub
więcej punktów) lub odejmuje tę liczbę punktów (o ile zdobył ich mniej
niż zalicytował), pozostali gracze dopisują sobie tyle punktów ile
ugrali. (Np. gracz który zalicytował 130 a ugrał 200, dopisuje sobie
130, zaś gdyby ugrał 129 to musiałby doliczyć sobie -130.)
Zadanie
Zaimplementuj w Smalltalku klasy służące do przeprowadzania symulacji
gry w 1000. Należy uwzględnić metody potrzebne do tasowania kart,
rozdawania kart i przeprowadzania licytacji i rozgrywki. Należy
wyróżnić (co najmniej) klasy: Karta, Gra i Gracz. Należy przewidzieć
następujące rodzaje licytacji graczy:
· losowy: z prawdopodobieństwem 0.5 zgłasza liczbę oczek o 10
większą od dotąd wylicytowanej,
· optymista: jeśli suma oczek, które na pewno uda mu się ugrać bez
meldunków plus suma punktów za wszystkie posiadane meldunki jest
większa bądź równa dotąd wylicytowanej liczbie oczek + 10, to zgłasza
liczbę oczek większą od dotąd wylicytowanej o 10, wpp. pasuje,
· ostrożny: jeśli suma oczek, które na pewno uda mu się zdobyć bez
meldunków plus suma punktów za te posiadane meldunki, do których ma (w
tym samym kolorze) asa i dziesiątkę jest większa bądź równa od dotąd
wylicytowanej liczby oczek + 10, to zgłasza liczbę oczek większą od
dotąd wylicytowanej o 10. wpp. pasuje.
(Powyższe zasady nie dotyczą oczywiście rozpoczynania licytacji, tam
gracz rozpoczynający musi zalicytować 100).
Gracz który wygrywa licytacje oddaje partnerom dwie najsłabsze karty
(to nie zawsze jest optymalna strategia).
Należy też przewidzieć następujące rodzaje gry graczy:
· losowy: dokłada dowolną kartę do koloru (lub dowolną w atu, jeśli
nie ma do koloru, lub dowolną jeśli nie ma ani do koloru, ani atu),
jeśli sam wychodzi to wybiera dowolną kartę (jeśli jest to król lub
dama z meldunku, to zgłasza meldunek),
· optymista: zawsze bije o ile tylko może (czyli daje wyższą kartę
danego koloru lub atu), jeśli sam wychodzi to o ile może zgłasza
meldunek, wpp kładzie najwyższą kartę, jeśli ma to w atu,
· nieśmiały: zawsze dokłada możliwie najniższą kartę do koloru,
jeśli nie ma, to stara się dokładać najniższą kartę atu, nie zgłasza
nigdy meldunku, jeśli zaczyna zagranie to kładzie najniższą swoją
kartę i stara się byu nie było to atu.
Oczywiście gracz optymista w licytacji nie musi być optymistą w grze.
Symulacja powinna polegać na rozegraniu dla zadanych 3 graczy jednej
gry w tysiąca z wypisaniem przebiegu poszczególnych licytacji i
rozgrywek oraz liczby punktów poszczególnych graczy po każdej
rozgrywce. Ograniczamy liczbę rozgrywek do co najwyżej 20 (czyli po 20-
tej przerywamy symulację, nawet jeśli jeszcze nikt nie osiągnął 1000
punktów).
Zadanie należy oddać w postaci pakietu z komentarzem zawierającym
przykładowe wywołanie symulacji.
Wskazówki
Być może warto zaimplementować następujące metody (nie musisz
implementować dokładnie takich metod, to tylko wskazówka):
· Gracz>>rozdaj: talia dla: gracz1 oraz: gracz2
tasuje karty z talii i rozdaje je (wg zasad) sobie i dwu pozostałym
graczom, jako wynik daje kolekcję (Set) trzech pozostałych po rozdaniu
kart.
· Gracz>>ileLicytujesz: aktualnaLiczbaOczek
zgodnie z rodzajem gracza, na podstawie jego kart i zadanej jako
parametr dotąd wylicytowanej liczby oczek zgłasza nową (wyższą) liczbę
oczek (wynik metody) lub pasuje (wtedy wynikiem metody jest nil). Ta
metoda nie jest wywoływana na samym początku licytacji (bo wtedy i tak
rozpoczynający gracz musi zadeklarować 100).
· Gracz>>ileOczekWeźmieszNaPewno
jako wynik daje liczbę oczek, które gracz ugra na pewno bez meldunków,
wynik jest liczony w następujący (bardzo przybliżony) sposób: w każdym
kolorze liczymy ile mamy po kolei najsilniejszych kart (np. dla A, 10,
D mamy 2: A i 10), następnie sumujemy liczby oczek tych kart.
· Karta>>punktyZaMeldunek
jako wynik daje liczbę punktów przyznawaną za zgłoszenie meldunku w
kolorze podanej jako parametr karty.
· Gracz>>weźTrzyKarty: karty iDajDwiedla: gracz1 oraz: gracz2
bierze trzy karty, a następnie daje dwie najniższe ze wszystkich
swoich partnerom.
· Gracz>>zagranieZ: gracz1 oraz: gracz2
zagrywa jedną ze swoich kart, pozostali gracze dokładają po jednej, a
następnie wszystkie trzy wyłożone karty są przekazywane temu kto
zgodnie z regułami gry położył najwyższą kartę.
· Gra>>wyższa: karta1 od: karta2
jako wynik daje true, jeśli pierwsza karta, uwzględniając aktualne
atu, jest wyższa, false wpp. Zadbaj o to, by gra wiedziała jakie jest
atu).