Wolfgang Amadeusz Mozart Życiorys Dzieciństwo Mozarta Mozart urodził się w Salzburgu, ówczesnej stolicy małego, niezależnego arcybiskupstwa w ramach Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego, jako siódme dziecko Leopolda Mozarta oraz Anny Marii z domu Pertl. Miał starszą o cztery lata siostrę Marię Annę nazywaną Nannerl, która także przejawiła uzdolnienia muzyczne. Pierwsze podróże Podróż do Monachium W styczniu 1762 r. Leopold Mozart i jego dzieci udali się w pierwszą podróż artystyczną - do Monachium. Szczegóły tego trzytygodniowego pobytu nie są znane. Następna podróż całej rodziny, rozpoczęta we wrześniu tego samego roku, wiodła przez Pasawę i Linz do Wiednia. W habsburskiej stolicy Wolfgang i Nannerl zaprezentowali się jako klawesyniści zarówno na dworze cesarskim jak i w pałacach arystokracji. W drodze powrotnej rodzina zatrzymała się na dwa tygodnie w Bratysławie i na początku stycznia 1763 r. powróciła do Salzburga. Podróż do Paryża We wrześniu 1777 Mozart rozpoczął kolejną podróż po Europie. Ponieważ ojciec, Leopold Mozart, nie otrzymał od arcybiskupa dłuższego urlopu, Wolfgang wyruszył w towarzystwie swojej matki. Pierwszymi celami podróży były Monachium i Mannheim. Po dłuższym pobycie w Mannheimie, oboje pojechali dalej do Paryża, gdzie Mozart spędził pół roku w 1778. Pobyt w Paryżu był w sumie nieudany: Mozartowi nie udało się zdobyć uznania paryskich melomanów (chociaż wykonanie jego Symfonii "Paryskiej" KV 297 było sukcesem) ani posady we Francji. Kres życia Mozart nie miał trudnego życia. Często otrzymywał wynagrodzenia za swoją pracę, a gdy już posiadał, to wszelkie sumy trwonił potem prowadząc ekstrawagancki styl życia. Świadczyło to jednak nie o jego próżności, lecz o chęci aktywnego zaistnienia w wiedeńskim świecie muzyków, co przynieść miałoby w efekcie dodatkowe dochody. Dużych wydatków przysparzała Mozartowi również jego żona Konstancja Mozart, będąc już szósty raz w ciąży, miała duże problemy ze stopami, co zmuszało ją do częstych i długich wyjazdów do uzdrowiska Baden. Śmierć przerwała mu pracę nad mszą żałobną Requiem, której nie ukończył. Na prośbę Mozarta dzieło to dokończyli jego znajomi kompozytorzy, Joseph Eybler i Franz Xaver Süssmayr. Rękopis mozartowski, ostatnie nuty postawione jego ręką, przypadają na 8 takt partii wokalnych Lacrimosa. Twórczość Muzyka kameralna Na muzykę kameralną Mozarta składa się 26 kwartetów smyczkowych (wśród nich Divertimenti KV 136, 137, 138, które są raczej uwerturami we włoskim stylu) i 6 kwintetów smyczkowych. Cykl trzyczęściowych tzw. Kwartetów Mediolańskich (KV 80 i KV 155-160) jest o tyle interesujący, że utwory te mogą być uznane za prekursorskie w stosunku do późniejszych bardziej rozbudowanych kwartetów smyczkowych. Bardziej rozbudowane stylistycznie są Kwartety Wiedeńskie (KV 168-173), skomponowane w 1773 roku. Prawdopodobnie w Wiedniu Mozart słyszał kwartety Józefa Haydna i był pod ich wielkim wrażeniem. Muzyka instrumentalna Twórczość dla zespołów instrumentalnych, obok koncertów, obejmuje divertimenta, nokturny, serenady (m.in. serenadę Eine kleine Nachtmusik, cassazioni, marsze i tańce. Symfonie Mozart napisał około 60 pełnych koncertów (a więc znacznie więcej niż przytaczanych 41 koncertów w tradycyjnych wydaniach); Symfonia No.37 KV 444 została właściwie skomponowana przez Michaela Haydna, zaś Mozart napisał jedynie powolny wstęp. Niektóre z symfonii (KV 297, KV 385, KV 550) zostały zrewidowane przez autora po ukazaniu się pierwszych wersji. Muzyka sakralna Muzyka sakralna Mozarta to głównie kompozycje wokalne, chociaż są też przykłady muzyki instrumentalnej, jak 17 Sonat kościelnych (lub organowych) na dwoje skrzypiec, kontrabas i organy, (niektóre także z trąbkami i kotłami) skomponowane między rokiem 1767 i 1780. Opera W 1767 roku Mozart skomponował swoją pierwszą operę, jeśli można jej mianem określić scholastyczny dramat muzyczny Apollo et Hyacinthus (KV 38). Zachowując należny szacunek dla tej pierwszej próby, Bastien i Bastienne (1768, KV 50=46b) dała już całkiem inny rezultat. Młody muzyk był już zdolny do panowania nad tematem, a jego muzyka emanowała sielankową radością i urokiem spontaniczności. La finta semplice (1768, KV 51) jest pierwszym podejściem Mozarta do gatunku określanego opera buffa (opera komiczna). Dorobek Mozart pozostawił po sobie bogaty zbiór muzyki kameralnej i orkiestrowej, a także serię oper, uważanych za najświetniejsze, jakie kiedykolwiek powstały. Udana naiwność (KV 51) Bastien i Bastienne (KV 50) Mitrydates, król Pontu (KV 87) Asciano w Albie (KV 111) Sen Scypiona (KV 126) Lucio Silla (KV 135) Rzekoma ogrodniczka (KV 196) Król pasterz (KV 208) Idomeneo, król Krety (KV 366) Uprowadzenie z Seraju (KV 384) Dyrektor teatru (KV 486) Wesele Figara (KV 492) Don Giovanni (KV 527) Cosi fan tutte (KV 588) Łaskawość Tytusa (KV 621) Czarodziejski flet (KV 620)