Prelegent: Rafał Lutowski

W 1970 roku Vasquez pokazał, że każdej grupie skończonej G możemy przypisać liczbę naturalną n(G) o następującej własności: każda płaska rozmaitość z grupą holonomii G jest totalną przestrzenią wiązki włóknistej, której włóknem jest płaski torus, a bazą — płaska rozmaitość wymiaru co najwyżej n(G). W szczególności oznacza to, że algebra charakterystyczna dowolnej płaskiej rozmaitości z grupą holonomii G znika w wymiarze większym od n(G). Zdefiniujemy zespolony odpowiednik niezmiennika Vasqueza, w którym grupy skończone rozważamy jako grupy holonomii zwartych płaskich rozmaitości Kaehlera.