Prelegent: Adam Osękowski

Klasyczny wynik Feffermana z 1971 r. mówi, iż przestrzeń BMO, klasa funkcji o ograniczonych średnich oscylacjach, jest dualna do przestrzeni Hardy'ego H^1. Rok później Getoor oraz Sharpe wykazali odpowiedni wariant tego wyniku w teorii martyngałów. Odczyt będzie składał się z dwóch części. W pierwszej części wyznaczymy optymalną stałą w oszacowaniu związanym z powyższą dualnością. W drugiej części zajmiemy się pokrewnym zagadnieniem: wyznaczymy normę zanurzenia ważonej przestrzeni BMO w bezwagową przestrzeń BMO.